کمرویی یک ویژگی شخصیتی رایج است که با احساس ناراحتی یا اضطراب در موقعیت های اجتماعی مشخص می شود. افرادی که خجالتی هستند معمولاً از تعاملات اجتماعی اجتناب می کنند و ممکن است بیان خود را دشوار بدانند. کمرویی می تواند در افراد متفاوت ظاهر شود، از خفیف تا شدید. کسانی که خجالتی از خود نشان می دهند ممکن است با شروع گفتگو، شرکت در فعالیت های گروهی یا صحبت در محیط های عمومی مشکل داشته باشند.

درونگرایی مترادف با کمرویی نیست. در حالی که افراد خجالتی ممکن است درونگرا نیز باشند، درونگرایی خود به ترجیح تنهایی و انرژی متمرکز بر درون اشاره دارد. درونگراها از گذراندن وقت به تنهایی یا درگیر شدن در فعالیت هایی که امکان درون نگری و تفکر را فراهم می کنند، انرژی به دست می آورند. آنها ممکن است به دلیل تعاملات اجتماعی طولانی مدت احساس تخلیه یا غرق شدن کنند و اغلب برای شارژ مجدد نیاز به زمان تنهایی دارند.

برخی از افراد ترکیبی از درونگرایی و کمرویی را تجربه می کنند. این ترکیب می تواند چالش های منحصر به فردی ایجاد کند زیرا افراد ممکن است تمایل به تعامل اجتماعی داشته باشند اما همچنین با احساس ناراحتی یا اضطراب در محیط های اجتماعی مبارزه کنند. افرادی که در این دسته قرار می گیرند ممکن است در ترجیح خود به تنهایی و درون گرایی تمایلات درون گرا از خود نشان دهند و در عین حال به دلیل کمرویی در برقراری یا حفظ ارتباطات اجتماعی با مشکلاتی مواجه شوند.

برخلاف خجالتی بودن و درونگرایی، برونگرایی با ترجیح محرکهای بیرونی و تعاملات اجتماعی مشخص می شود. برون گراها در محیط های اجتماعی رشد می کنند و از بودن در کنار دیگران انرژی می گیرند. آن‌ها اغلب برون‌گرا، پرحرف هستند و از بودن در مرکز توجه لذت می‌برند. افراد برونگرا تمایل دارند که با تعاملات اجتماعی احساس انرژی و تحریک کنند و ممکن است احساس تنهایی کنند.